Prolog - şi01
Sağ el yolu tanrılarının ağız dalaşı ve kavgası koca bir dünya çağı sürdü. Bu varlıklar ile onların papaz ve rahipleri kendi yalanları arasında nafile bilgelik aradı. İnsanın varoluşunun yüce planı göz önüne alındığında, dinlerin buzul çağı ancak süreli olabilirdi. Kirli bilgeliğin tanrıları zamanını doldurdu, andıkları binyıl gerçek oldu. Herbiri sadece kendi yolunun cennete çıktığını iddia ederek diğerlerini kâfirlik ve sapkınlıkla suçladı. Nibelungen zincirinin lâneti gerçekten de daimdi ve onu arayanlar, yani herşeyi yalnızca iyi ve kötü görenler salt kendilerinin daima iyi olduğuna inandı. Geçmişin tanrıları var olabilmek için kendi şeytanları olmuştu. Aciz papazları meskenlerini doldurabilmek ve ipotekli tapınaklarının kredi borcunu ödeyebilmek için şeytanın oyununu oynadılar. Heyhat, o kadar uzun süre doğruyu çalışmışlardı ki pek beceriksiz şeytanlar olabildiler. Şimdi kardeşçe el ele tutuşmuş, çaresizlik içinde son ekümenik konseyleri için Valhalla'ya gidiyorlar. "Ama alacakaranlıkta tanrıların şafağı yaklaştı." Gecenin kuzgunları Loki'yi çağırmak için havalandı, ve O'nun ateşten çatal mızrağı Valhalla'yı yakıp kor etti. Tan ağardı. Geceden doğdu yeni bir ışığın pırıltısı, Lucifer kalkmıştı; ve hakkı olanı tekrar istiyor:
Bu Şeytan'ın çağıdır! Dünyanın hakimi Şeytan'dır.
Adaletsizliğin tanrıları artık ölü. Büyü ve kirlenmemiş bilgeliğin sabahı başladı. Ten direndi ve adına yepyeni bir kilise yapılacak. Bitti artık kurtuluşu insanın kendini inkârında aramak. Artık bütün sonsuz zevklere hazırlanmanın yegâne yolu tenin ve yaşamın dünyasından geçiyor. Böyle biline!
REGIE SATANAS!
AVE SATANAS!
SELAM SANA ŞEYTAN!
Yorumlar
Yorum Gönder