ABD Siyasetine Kimler Yön Veriyor - küg01
11 Eylül ve Seçim Usülsüzlüklerinin Gerçek Anlamı
ABD’deki şu anki yönetici sınıf, ortak hedefi Amerikan askeri gücünü dünyaya ilan etmek olan yeni-muhafazakar grupların elindedir. Bu küresel üstünlük grubu, büyük askeri yüklenicilerin işbirliğiyle, dünya askeri tek yanlılığı ve Amerikan siyasi sisteminde, çok kuvvetli bir odak olmuştur.
Bu çalışma, küresel üstünlük gündemini destekleyen kilit oyuncuların genel parametrelerini ve topluca bu grubun 11 Eylül olaylarından ve 2004 ABD seçimlerindeki usülsüzlüklerden nasıl faydalanmış olduğunu tanımlama çabasıdır. Ayrıca, büyük medya kuruluşları, halkla ilişkiler şirketleri, askeri yükleniciler, siyasi elitler ve hükümet görevlilerini de içine alan girift devlet ve özel ortaklıklarının nasıl beraberce ABD küresel askeri üstünlük gündemini destekledikleri de incelenecektir. Dünyadaki en güçlü askeri-sinai kompleks içinde kim kazanıyor, kim karar veriyor ve kim uyguluyor geleneksel toplumbilim sorularını soracağız.
ABD’de genel siyaseti ve ulusal siyasi öncelikleri belirleyen baskın bir yönetici sınıfın varlığını belgeleyen oldukça fazla çalışma var. Amerikan yönetici sınıfı, benzer yaşam biçimleri, şirket bağlantıları, elit kulüp üyelikleri ve özel okulları olan yüksek statüdeki ailelerin karşılıklı etkileşimiyle kendini idame ettiren karmaşık ve kendi içinde rekabetçi bir yapı.[1]
Amerikan yönetici sınıfının, National Manufacturing Association, National Chamber of Commerce, Business Council, Business Roundtable, Conference Board, American Enterprise Institute, Council on Foreign Relations ve diğer iş odaklı siyasi gruplar aracılığıyla etkisini yayarak kendi kendini devam ettirdiği[2] çok önceden saptanmıştı.[3] Bu kuruluşlar uzun zamandan beri Amerikan hükümetindeki siyasi kararlarda çok etkilidir.
C. Wright Mills, 1956 tarihli güç elitleri hakkındaki kitabında Ikinci Dünya Savaşı’nın sınıf çıkarlarıyla güdülenmiş, "yüksek çevrelerde" temas ve anlaşmalar yaparak ve uyum içinde çalışan, merkezi bir güç yapısı içinde ticari, askeri ve hükümet elitlerinden oluşan üçlü iktidarı perçinlediğini belgelemiştir. Mills önemli konularda "verilecek kararları verenlerden" oluşan bu iktidar elitinin nasıl olduğunu ayrıntılı bir şekilde anlatmıştır.[4] Bu yüksek çevrelerdeki karar mercileri kişisel iş çıkarlarını ilerletmekten çok kurumlararası ilişkiler ve ekonominin çalışmasıyla daha fazla ilgilenme eğiliminde olmuşlardır.[5]
Yüksek çevrelerdeki siyasi elitler (YCSE) Amerikan en üst sınıfının bir parçası olup toplumdaki birincil karar merciidirler. Her ne kadar biraz "biz" duyguları olsa da çeşitli sosyo-politik koşullarda belirli politikalar ve gerekli eylemler hakkında hep süregelen anlaşmazlıkları mevcuttur.[6] Bu anlaşmazlıklar 1930′ların işçi hareketiyle 1960′ların sivil haklar hareketi örneklerinde olduğu gibi kitlesel eylemlere ve karışıklıklara verilebilecek saldırgan ve gerici tepkileri engelleyebilmektedir. Bu iki farklı dönem sırasında, karar verme sürecinde YCSE’nin nisbeten liberal eğilimli kanadının ağır basıp Ulusal Işçi Ilişkileri ve Sosyal Güvenlik Yasası (1935) ile Sivil Haklar ve Ekonomik Fırsatlar Yasası’nı (1964) desteklediği olmuştur. Bu iki yasa da kitlesel eylemlere ve karışıklığa karşı bir taviz olarak görülmüş ve daha baskıcı yöntemler izlenmeden uygulanmıştır.
[1] G. William Domhoff. Who rules America? (New York: McGraw Hill, 2006 [5th ed.] ve Peter Philips, A Relative Advantage: Sociology of the San Francisco Bohemian Club, 1994, (Bkz. Sonoma State Uni.)
[2] Charles Beard Economic Interpretations of the Constitution of the United States (1929) adlı kitabındaki ilk çalışmalarında ekonomik elitlerin ABD anayasasını kendi özel çıkarları için düzenlemiş oldukları kanısına varmıştır. Henry Klien (1933) Dynastic Amerika’da servetin dünyanın hiç bir yerinde görülmediği kadar güç sahibi olduğunu ve nüfusun %2'sinin ülkenin neredeyse %60'ına sahip olduğunu iddia etmiştir. Ferdinand Lundberg (1937) America's 60 Families'de servetin hükümet için vazgeçilmez bir yardımcı kabul edildiği ailelerin birbirleriyle evlilik yoluyla bunu devam ettirdiklerini belgelemiştir. C. Wright Mills 1945'te (American Business Elites, Journal of Economic History, Aralık 1945) 1750-1879 arasındaki dönemde her on iş elitinin dokuzunun varlıklı ailelerden geldiğini saptamıştır.
[3] R. Brady, Business as a System of Power, (New york: Columbia University Press, 1943) ve Val Burris, Elite Policy Planning Networks in the US, American Sociological Association makalesi 1991.
[4] C. Wright Mills, The Power Elite, (New York: Oxford University Press, 1956).
[5] Michael Soref, Social Class and Division of Labor within the Corporate Elite, Sociological Quarterly 17, 1976 ve Michael Useem, The Social Organization of the American Business Elite and Participation of Corporation Directors in the Governance of American Institutions, American Sociological Review, Vol.44, (1979). Michael Useem, The Inner Circle, (New York: Oxford University Press, 1984).
[6] T Koenig ve R. Gobel, Interlocking Corporate Directorships as a Social Network, American Journal of Economics and Sociology, Vol 40, 1981; Peter Phillips, The 1934-35 Red Threat and The Passage of the National Labor Relations Act, Critical Sociology, Vol. 20 Number 2 (1994).
16 Haziran 2007'de yayınlandı.
ABD’deki şu anki yönetici sınıf, ortak hedefi Amerikan askeri gücünü dünyaya ilan etmek olan yeni-muhafazakar grupların elindedir. Bu küresel üstünlük grubu, büyük askeri yüklenicilerin işbirliğiyle, dünya askeri tek yanlılığı ve Amerikan siyasi sisteminde, çok kuvvetli bir odak olmuştur.
Bu çalışma, küresel üstünlük gündemini destekleyen kilit oyuncuların genel parametrelerini ve topluca bu grubun 11 Eylül olaylarından ve 2004 ABD seçimlerindeki usülsüzlüklerden nasıl faydalanmış olduğunu tanımlama çabasıdır. Ayrıca, büyük medya kuruluşları, halkla ilişkiler şirketleri, askeri yükleniciler, siyasi elitler ve hükümet görevlilerini de içine alan girift devlet ve özel ortaklıklarının nasıl beraberce ABD küresel askeri üstünlük gündemini destekledikleri de incelenecektir. Dünyadaki en güçlü askeri-sinai kompleks içinde kim kazanıyor, kim karar veriyor ve kim uyguluyor geleneksel toplumbilim sorularını soracağız.
ABD’de genel siyaseti ve ulusal siyasi öncelikleri belirleyen baskın bir yönetici sınıfın varlığını belgeleyen oldukça fazla çalışma var. Amerikan yönetici sınıfı, benzer yaşam biçimleri, şirket bağlantıları, elit kulüp üyelikleri ve özel okulları olan yüksek statüdeki ailelerin karşılıklı etkileşimiyle kendini idame ettiren karmaşık ve kendi içinde rekabetçi bir yapı.[1]
Amerikan yönetici sınıfının, National Manufacturing Association, National Chamber of Commerce, Business Council, Business Roundtable, Conference Board, American Enterprise Institute, Council on Foreign Relations ve diğer iş odaklı siyasi gruplar aracılığıyla etkisini yayarak kendi kendini devam ettirdiği[2] çok önceden saptanmıştı.[3] Bu kuruluşlar uzun zamandan beri Amerikan hükümetindeki siyasi kararlarda çok etkilidir.
C. Wright Mills, 1956 tarihli güç elitleri hakkındaki kitabında Ikinci Dünya Savaşı’nın sınıf çıkarlarıyla güdülenmiş, "yüksek çevrelerde" temas ve anlaşmalar yaparak ve uyum içinde çalışan, merkezi bir güç yapısı içinde ticari, askeri ve hükümet elitlerinden oluşan üçlü iktidarı perçinlediğini belgelemiştir. Mills önemli konularda "verilecek kararları verenlerden" oluşan bu iktidar elitinin nasıl olduğunu ayrıntılı bir şekilde anlatmıştır.[4] Bu yüksek çevrelerdeki karar mercileri kişisel iş çıkarlarını ilerletmekten çok kurumlararası ilişkiler ve ekonominin çalışmasıyla daha fazla ilgilenme eğiliminde olmuşlardır.[5]
Yüksek çevrelerdeki siyasi elitler (YCSE) Amerikan en üst sınıfının bir parçası olup toplumdaki birincil karar merciidirler. Her ne kadar biraz "biz" duyguları olsa da çeşitli sosyo-politik koşullarda belirli politikalar ve gerekli eylemler hakkında hep süregelen anlaşmazlıkları mevcuttur.[6] Bu anlaşmazlıklar 1930′ların işçi hareketiyle 1960′ların sivil haklar hareketi örneklerinde olduğu gibi kitlesel eylemlere ve karışıklıklara verilebilecek saldırgan ve gerici tepkileri engelleyebilmektedir. Bu iki farklı dönem sırasında, karar verme sürecinde YCSE’nin nisbeten liberal eğilimli kanadının ağır basıp Ulusal Işçi Ilişkileri ve Sosyal Güvenlik Yasası (1935) ile Sivil Haklar ve Ekonomik Fırsatlar Yasası’nı (1964) desteklediği olmuştur. Bu iki yasa da kitlesel eylemlere ve karışıklığa karşı bir taviz olarak görülmüş ve daha baskıcı yöntemler izlenmeden uygulanmıştır.
[1] G. William Domhoff. Who rules America? (New York: McGraw Hill, 2006 [5th ed.] ve Peter Philips, A Relative Advantage: Sociology of the San Francisco Bohemian Club, 1994, (Bkz. Sonoma State Uni.)
[2] Charles Beard Economic Interpretations of the Constitution of the United States (1929) adlı kitabındaki ilk çalışmalarında ekonomik elitlerin ABD anayasasını kendi özel çıkarları için düzenlemiş oldukları kanısına varmıştır. Henry Klien (1933) Dynastic Amerika’da servetin dünyanın hiç bir yerinde görülmediği kadar güç sahibi olduğunu ve nüfusun %2'sinin ülkenin neredeyse %60'ına sahip olduğunu iddia etmiştir. Ferdinand Lundberg (1937) America's 60 Families'de servetin hükümet için vazgeçilmez bir yardımcı kabul edildiği ailelerin birbirleriyle evlilik yoluyla bunu devam ettirdiklerini belgelemiştir. C. Wright Mills 1945'te (American Business Elites, Journal of Economic History, Aralık 1945) 1750-1879 arasındaki dönemde her on iş elitinin dokuzunun varlıklı ailelerden geldiğini saptamıştır.
[3] R. Brady, Business as a System of Power, (New york: Columbia University Press, 1943) ve Val Burris, Elite Policy Planning Networks in the US, American Sociological Association makalesi 1991.
[4] C. Wright Mills, The Power Elite, (New York: Oxford University Press, 1956).
[5] Michael Soref, Social Class and Division of Labor within the Corporate Elite, Sociological Quarterly 17, 1976 ve Michael Useem, The Social Organization of the American Business Elite and Participation of Corporation Directors in the Governance of American Institutions, American Sociological Review, Vol.44, (1979). Michael Useem, The Inner Circle, (New York: Oxford University Press, 1984).
[6] T Koenig ve R. Gobel, Interlocking Corporate Directorships as a Social Network, American Journal of Economics and Sociology, Vol 40, 1981; Peter Phillips, The 1934-35 Red Threat and The Passage of the National Labor Relations Act, Critical Sociology, Vol. 20 Number 2 (1994).
16 Haziran 2007'de yayınlandı.
Yorumlar
Yorum Gönder