Siyasal Simgelere Özgürlük

Bazı dinlerde aklın eşit dağıtılmadığı gibi bir inanış vardır. Tanrıçamız aklın dağıtılmasına hiç karışmamış olduğu gibi, cehaletin de nasıl dağıldığını umursamaz. Cehaleti yenmek, özgür iradeli insanların işidir ve özgürlük insanlara pek yakışır. Ama bazı cahiller hala siyasal simgelerin yasaklanmasını savunuyor.

Ne mutlu bize ki özgürlük sevdalısı insanlarca yönetiliyoruz. İfade ve inanç özgürlüğünün önündeki saplantılı kişilerce konulmuş engellerin kalkacağı günler artık yakın. Zaten 21. yüzyıl Türkiye'sine de bu yakışırdı!

Nedir bu simgelere (Türkçe bilmeyenler için: sembol) olan düşmanlık? Niye bu korku? Bireylerin düşüncelerini özgürce dışa vurabilmelerine karşı bu direnç neden?

Bu iş bir cümleyle halledildikten sonra, Tanrıça dilerse, yaratıcılığıma gem vuran, kalemimi, klavyemi kilitleyen bu zincirlerden kurtulacağım. İşte size yakında nihayet serbest kalmasını umduğum siyasal simgelerden bir demet.

Talihin hoş bir tesadüfü olarak 1920'lerden beri Nazilerce de kullanılan svastika belki de bilinen en eski ve ünlü simge. Sanskritçe svasti kökünden gelen svastikanın tarihi ta neolitik çağlara dek uzanıyor. Asya, Afrika, Avrupa ve kızılderili kültürlerinde sıklıkla rastlanan simge, Hinduizm, Budizm ve Jainizm dinlerinde de kullanılıyor. Naziler yüzbinlerce yahudiyi eritip sabun yaptılar diye bir simgeden mi korkacağız? Velev ki yahudileri sevmeyenler var. Onların düşüncelerini özgürce ifade etmelerini engellemeyi çağımızda savunmak mümkün mü?

Vakti zamanında İskoçya'da savaş ilan etmek ya da klanın bütün üyelerini savunmaya çağırmak üzere haç yakılırmış. Teni siyah olanlardan hoşlanmayanlardan oluşan Ku Klux Klan üyelerinin İskoçların bu geleneğini çaldığı, siyah derili bir yaratığı linç ettikten sonra tepelerde haç yaktığı biliniyor. Ten rengi farklı olanlara karşı duygularını bu simgeyle dışa vuran KKK'nin haç yakmaya başladıktan sonra daha az linç yaptığı da bir gerçek. Haç yakarken yaşanan duygusal boşalım, Klan üyelerini rahatlatmışa benziyor. Bakın işte simgenin faydası. Şimdi biz de tekkelerde beyni yıkandıktan sonra papazları öldüren gençlerimizin eline yakmaları için birer haç versek ve bu cinayetleri önlesek iyi olmaz mı?

Bazı dinlerde İsrailoğullarıyla ilgili ırkçı ifadelere rastlansa da, bu barışçı insanlar İkinci Dünya Savaşı öncesi ve sırasında Yahudi olduklarını gösteren bu sarı yıldızlı simgeyi göğüslerinde gururla taşıdılar. Ana babamızı seçemediğimize göre neden utanalım? Bütün vatandaşlarımıza farklı renklerde birer yıldız dağıtabiliriz. Yahudilere sarı, Ermenilere pembe, Türklere yeşil, Kürtlere mor, vb. Resmi binalara, örneğin hastanelerin giriş kapısına doğru renkte bir yıldız çizeriz. Örneğin müslüman ve Türk ve kadın bir mümin kardeşimiz, yeşil bir yıldız (Türk), yanında beyaz bir kılıç (müslüman) ve kırmızı bir hilal olan (kadın) hastaneye gönül huzuruyla gidip tedavi olabilir. Benzer şekilde Tıp fakültelerinde ilk üç yıldan sonra ihtisaslaşmaya gidip, her dine ve inanca ayrı uzmanlar yetiştirebiliriz. Bunlar o dine uygun tedavi yöntemlerinde uzmanlaşmış olduklarını belirten değişik renkte mantar resimleri takar. Örneğin portakal rengi mantar, sağlık görevlisinin İslami tedavi yöntemleri kullandığını, misal ispirtolu ilaçları kullanmadığını belirtir.

Yıllardan beri ülkemizde inanışlarını özgürce yaşayamayan bir azınlık mevcut. Zavallılar hep gizlendiler, yer altında yaşadılar: şeytana tapanlar ya da satanistler. Ama bu zulüm artık bitiyor. Yanda gördüğünüz Bafomet simgeleriyle birlikte dilerim özledikleri tapınaklarına kavuşacaklar. Yandaki sevimli şekil 19. yy gizlibilimcisi (occultist) Eliphas Levi (Alphonse Constant) tarafından farklı tariflerden unsurlar kullanılarak çizilmiş. Keçinin kafası, erkek ve kadın bedeni, kanatları ve pençeleriyle sanki yüzyıllardır uğradığı haksızlıkları ve zulmü anlatır gibi. Sık dişini Bafomet, az kaldı!

Dilerim bu sefer ki "simgelere özgürlük" naraları, öncekiler gibi birer sahte umut olmaz. Korku gereksiz ve anlamsız, özgürlükse hepimiz için gerekli; yaşamın kaynağı, ruhun pınarı, acının ilacı olan o güzel özgürlük.