Yanlış Bilginin Olası Sonuçları - blş09
Eğer yanlış bilgiyi dayatanların etkisi, gerçeği kucaklamaya yönelenlerden daha fazlaysa toplumun kendi kendisini aldatmasının veya gerçekdışı bilginin ağırlığıyla çökeceğini varsaymamak için bir neden yoktur. Sovyetler Birliği buna örnek olarak gösterilebilir.
Bu tür gerçekdışı bilgilerin saçılmasının suçu büyük şirketlerin medyada artan gücüne, medya sahiplerinin azalan sayısına, ticaret siyaset ilişkisine, gazetecilerin giderek azalan iş güvencelerine, üst mevkilere kötü haber iletme korkusuna atılabilir.[8] Ya da sağ görüşlüyseniz, liberal entellerin medyadaki bütün etkili ve güçlü makamları işgal ettiğine.[9] Bu faktörlerin hepsi medya çalışanlarının geçici yapılanmasının parçası olabilir, ama yukarıda anlatılan, yanlış bilgiyle ticarete ve özellikle mutlak kesinlik ifadelerine yönelik artan baskının sonucu olması daha olasıdır. İnsanlar kendi siyasal görüşlerinden farklı olan kitapları ender okuyor ve kendi mutlak gerçeklikleriyle kalmayı tercih ediyor.
Yayınların neredeyse anında yapıldığı bir ortamda, seçeneklerin yaratıcı şekilde araştırılmasına izin verecek uygun durumlar mümkün olmayabilir. Gerçekten de, barizliğin ondan çıkarı olanların yararına olup olmadığına bakmaksızın (ve insan çoğunlukla barizlik ve tekrarla ikna olur gözüküyor), barizlik yaratıcılığı kovacaktır çünkü çoğaltılması daha kolaydır - daha az kaçamak sözle, daha kısa olma eğilimindedir. TV kültürünün şoku, ondan şikayeti olan yazılı basın iyi bilinmektedir. Karmaşıklık yerine bize özetlenmiş barizlik sunulur. Barizliğin çoğaltılması daha kolaysa, bulunması da daha kolay olacaktır. Böylece bazı siyasi pozisyonları, o yanlış barizlikten onları güçlendirerek ve gelişmelerine ve yayılmalarına izin vererek sorunların üstünü örter.
Amerikalı sağcı yorumcular sık sık Clinton Yönetiminin masallarla lanetlendiğini söylemişlerdi. Küçük Bush'un gelişiyle de benzer suçlamalar, yönetimin yalana bel bağlamasından seçimlerin çalınmasına, ekonomik politikaların amaçlarından Irak'taki savaşa dair iddialarla durmadan devam etti (Kellner, 2002; Corn, 2003; Conason, 2003). Şu anki Avustralya Başbakanı'na (bir eskisi, daha yeni değişiklik oldu; SG) kendi eğilimleriyle çelişen gerçeklerin anlatılmadığı da biliniyor.
11 Eylül'den hemen sonra değerlendirmeye alınan Irak Savaşı'nda da sonrasında neler yapılacağının planlanmasında kullanılabilecek zaman, oraya demokrasinin ne kadar kolay getirileceği ve Iraklıların Amerikalıları nasıl güzel karşılayacakları hakkındaki bariz gerçeklerin defalarca tekrar edilmesinde harcandı. Direniş, savaş taraftarlarını pek şaşırtmış gibi görünüyor. Benzer şekilde, Kitle İmha Silahları'nın varlığı Bush Yönetimince yalan olarak algılanmış olsaydı, Irak'a bu olmayan silahları yerleştirerek yalanın güzel ve doğru gözükmesini sağlayacaklarını bekleyebilirdik. Fakat onlar da bu silahların bulunamamasına şaşırmış görünüyor.[**] Barizlik, gerçeği kovmuştur. Bu durumda, barizlik ve gerçekdışılığın yalnızca propaganda olmadığını, modern devleti ve siyasi sistemini bozduğunu, ve bunun da bilginin ortamıyla ilişkili olduğunu savlayabiliriz.[***]
Bilişim ekonomisinde, belirli bir düzeyde, varolan önyargılarla örtüşen, halkla ilişkilerin isteklerini karşılayabilen kötü bilgi, ona karşı olan iyi bilgiyi kovuyor.Bu, bilişim ekonomisinin gerçek faydadan çok pazarlamaya, ya da müşteriyi kontrol etmeye ve elde tutmaya odaklanma eğiliminde olduğu savıyla da tutarlı.
Bu, ne yapacağına doğru bilgiyle karar vermesi umulan bir demokrasinin pek mümkün olamayacağını gösteriyor. Birbirleriyle iletişimi kopuk barizliklere bölünmek daha olası. İnternet temelli siyasi tartışmalara baktığımız çoğu zaman da bunu görüyoruz.
[8] Bagdikian (2000) ve Alger (2000) günümüz medyasının 10-12 büyük kuruluş tarafından kontrol edildiğini ve bunun farklı yorumları azalttığını söylüyor. Farklı gazetelerde aynı sütunlar yayınlanıyor. Compaine ve Gomery ise (2000) çeşitliliğin ve niş pazarların arttığını iddia ediyorlar.
[9] Anılan sağcı yazarlar belirli olaylara odaklanma eğiliminde olup, daha solcu, veya eleştirel yorumların neden pek gözükmediğini ya da önemsiz gösterildiğini (medyada; a.) pek sorgulamıyorlar.
[**] Bu, bence çok iyi bir saptama. A.
[***] Üzerinde gerçekten düşünülmesi gereken bir saptama daha. A.
Bu tür gerçekdışı bilgilerin saçılmasının suçu büyük şirketlerin medyada artan gücüne, medya sahiplerinin azalan sayısına, ticaret siyaset ilişkisine, gazetecilerin giderek azalan iş güvencelerine, üst mevkilere kötü haber iletme korkusuna atılabilir.[8] Ya da sağ görüşlüyseniz, liberal entellerin medyadaki bütün etkili ve güçlü makamları işgal ettiğine.[9] Bu faktörlerin hepsi medya çalışanlarının geçici yapılanmasının parçası olabilir, ama yukarıda anlatılan, yanlış bilgiyle ticarete ve özellikle mutlak kesinlik ifadelerine yönelik artan baskının sonucu olması daha olasıdır. İnsanlar kendi siyasal görüşlerinden farklı olan kitapları ender okuyor ve kendi mutlak gerçeklikleriyle kalmayı tercih ediyor.
Yayınların neredeyse anında yapıldığı bir ortamda, seçeneklerin yaratıcı şekilde araştırılmasına izin verecek uygun durumlar mümkün olmayabilir. Gerçekten de, barizliğin ondan çıkarı olanların yararına olup olmadığına bakmaksızın (ve insan çoğunlukla barizlik ve tekrarla ikna olur gözüküyor), barizlik yaratıcılığı kovacaktır çünkü çoğaltılması daha kolaydır - daha az kaçamak sözle, daha kısa olma eğilimindedir. TV kültürünün şoku, ondan şikayeti olan yazılı basın iyi bilinmektedir. Karmaşıklık yerine bize özetlenmiş barizlik sunulur. Barizliğin çoğaltılması daha kolaysa, bulunması da daha kolay olacaktır. Böylece bazı siyasi pozisyonları, o yanlış barizlikten onları güçlendirerek ve gelişmelerine ve yayılmalarına izin vererek sorunların üstünü örter.
Amerikalı sağcı yorumcular sık sık Clinton Yönetiminin masallarla lanetlendiğini söylemişlerdi. Küçük Bush'un gelişiyle de benzer suçlamalar, yönetimin yalana bel bağlamasından seçimlerin çalınmasına, ekonomik politikaların amaçlarından Irak'taki savaşa dair iddialarla durmadan devam etti (Kellner, 2002; Corn, 2003; Conason, 2003). Şu anki Avustralya Başbakanı'na (bir eskisi, daha yeni değişiklik oldu; SG) kendi eğilimleriyle çelişen gerçeklerin anlatılmadığı da biliniyor.
11 Eylül'den hemen sonra değerlendirmeye alınan Irak Savaşı'nda da sonrasında neler yapılacağının planlanmasında kullanılabilecek zaman, oraya demokrasinin ne kadar kolay getirileceği ve Iraklıların Amerikalıları nasıl güzel karşılayacakları hakkındaki bariz gerçeklerin defalarca tekrar edilmesinde harcandı. Direniş, savaş taraftarlarını pek şaşırtmış gibi görünüyor. Benzer şekilde, Kitle İmha Silahları'nın varlığı Bush Yönetimince yalan olarak algılanmış olsaydı, Irak'a bu olmayan silahları yerleştirerek yalanın güzel ve doğru gözükmesini sağlayacaklarını bekleyebilirdik. Fakat onlar da bu silahların bulunamamasına şaşırmış görünüyor.[**] Barizlik, gerçeği kovmuştur. Bu durumda, barizlik ve gerçekdışılığın yalnızca propaganda olmadığını, modern devleti ve siyasi sistemini bozduğunu, ve bunun da bilginin ortamıyla ilişkili olduğunu savlayabiliriz.[***]
Bilişim ekonomisinde, belirli bir düzeyde, varolan önyargılarla örtüşen, halkla ilişkilerin isteklerini karşılayabilen kötü bilgi, ona karşı olan iyi bilgiyi kovuyor.Bu, bilişim ekonomisinin gerçek faydadan çok pazarlamaya, ya da müşteriyi kontrol etmeye ve elde tutmaya odaklanma eğiliminde olduğu savıyla da tutarlı.
Bu, ne yapacağına doğru bilgiyle karar vermesi umulan bir demokrasinin pek mümkün olamayacağını gösteriyor. Birbirleriyle iletişimi kopuk barizliklere bölünmek daha olası. İnternet temelli siyasi tartışmalara baktığımız çoğu zaman da bunu görüyoruz.
Diğer Bölümler:
Bilişim Ekonomisi
Bilişim Ekonomisi
[8] Bagdikian (2000) ve Alger (2000) günümüz medyasının 10-12 büyük kuruluş tarafından kontrol edildiğini ve bunun farklı yorumları azalttığını söylüyor. Farklı gazetelerde aynı sütunlar yayınlanıyor. Compaine ve Gomery ise (2000) çeşitliliğin ve niş pazarların arttığını iddia ediyorlar.
[9] Anılan sağcı yazarlar belirli olaylara odaklanma eğiliminde olup, daha solcu, veya eleştirel yorumların neden pek gözükmediğini ya da önemsiz gösterildiğini (medyada; a.) pek sorgulamıyorlar.
[**] Bu, bence çok iyi bir saptama. A.
[***] Üzerinde gerçekten düşünülmesi gereken bir saptama daha. A.
Yorumlar
Yorum Gönder